Przeglądasz: Przegląd N-Gage

Na N-Gage nie było dobrych gier? Colin McRae Rally 2005 na N-Gage nagrodzone zostało prestiżową statuetką BAFTA dla najlepszej gry przenośnej roku!

Japońskie Nihon Falcom to weterani wymagających gier RPG. W wydanym w 2005 roku Xanadu Next podkręcili jednak chyba poziom trudności gry o kilka stopni za wysoko przez co ich komórkowa produkcja przestała być wymagająca, a zaczęła być zwyczajnie denerwująca. A szkoda, bo przez pierwszych kilka godzin zabawy naprawdę potrafi wciągnąć!

Dziś rzucamy okiem na Raymana 3, jedną z najlepszych gier platformowych na telefon Nokii.

Cóż. Puyo Pop to prawdopodobnie najmniej… zasadne pudełkowe wydanie w całej bibliotece N-Gage’a. Nie da się tego inaczej nazwać: Sega wyprodukowała komórkową minigierkę rodem z czasów Wapstera i wyceniła ją jak pełen produkt. W dodatku nawet tak prosty tytuł nie uchronił się od problemów z wydajnością. No ale ponieważ obiecałem, że zrecenzuję WSZYSTKIE pudełkowe gry na tę konsolę, nie mogę przemilczeć istnienia tej.

W 2003 roku ktoś wpadł na pomysł, żeby przeportować klasycznego Tomb Raidera na Nokię N-Gage. Efekt był dużo lepszy niż można się było na pierwszy rzut oka spodziewać.

Jedna z najlepszych gier na telefon finów i jeden z wielu powodów dla których żałuję, że do dziś nie wymyślono żadnego emulatora N-Gage’a. Pathway to Glory to gra piekielnie grywalna mimo swojego szybko rosnącego poziomu trudności. Tytuł dostaje znak jakości Grunia.

Nie lubię mieszać gier wideo z błotem. Ale o Call of Duty na N-Gage naprawdę bardzo trudno powiedzieć coś dobrego. Nie ma usprawiedliwienia dla jednego z najgorszych portów w historii naszej branży. Tytuł, który naprawdę ciężko rekomendować komukolwiek.

Polska gra na N-Gage’a! I to w dodatku RPG! Stworzone przez wrocławskie studio-widmo Tannhauser Gate i wydane przez Cenegę „The Roots: Gates of Chaos” miało być początkiem cyklu gier RPG na różnorakie platformy.

Nietuzinkowa gra zręcznościowa łącząca szybki refleks fliperów z prostymi zagadkami logicznymi. W Mile High Pinball zadaniem gracza jest wspiąć się 5280 stóp w górę fliperowej wieży, gdzie szczyt poprzedniego stołu jest jednocześnie początkiem następnego. Brzmi zabawnie? I (z grubsza) jest zabawne! 🙂

Bardzo przyjemna gra wyścigowa charakteryzująca się świetnym poczuciem pędu i sporą liczbą licencjonowanych wozów. Oczywiście jak na przenośną grę komórkową. Co najważniejsze – jest całkiem grywalna nawet dziś!