Przeglądasz: Konsole Nintendo

Kategoria nadrzędna Nintendo Switch Nintendo 3DS Nintendo DS Game Boy Advance Game Boy / Game Boy Color Wii U Wii GameCube Nintendo 64 Super Nintendo NES / Famicom

W ciągu kilku ostatnich lat gry indie zyskiwały wiele na popularności. Spora liczba tych produkcji pokazała, że nie trzeba wielkiego budżetu i legionu ludzi, by stworzyć coś ciekawego. Gracze nie cierpią jednak monotonii, potrzebne jest więc ciągłe gnanie do przodu z nowymi, szalonymi pomysłami, aby wygrać z szeroką konkurencją na rynku tytułów niezależnych, a do tego mieć jakieś szanse z kolosami klasy AAA. Przykładem interesującego, świeżego pomysłu jest Crypt of the NecroDancer, którego ojcowie, studio Brace Yourself Games, wykreowało na rytmicznego roguelike’a.

Code Name: STEAM to strategia na konsolę Nintendo 3DS autorstwa weteranów gatunku, firmy Intelligent Systems. W alternatywnej, komiksowej rzeczywistości steampunkowego XIX wieku, Abraham Lincoln jest szefem tajnej organizacji walczącej z kosmitami. Nagła inwazja zmusza go do ratowania swoich brytyjskich sojuszników i odparcia ataku obcych najeźdźców!

Kirby and the Rainbow Paintbrush („Kirby i Magiczny Pędzel”) wydany w USA jako „Kirby and the Rainbow Curse” to kolejna pogodna platformówka na konsolę Wii U firmy Nintendo. Tym razem zadaniem gracza jest rysowanie ścieżek dla tytułowej różowej kulki za pomocą ekranu dotykowego kontrolera konsoli. Produkcja wyróżnia się na tle konkurencji specyficzną, plastelinową grafiką, ale niestety, naszym zdaniem, rozgrywce brakuje różnorodności.

„Zasada Talosa” to bardzo interesująca gra logiczna z intrygującą warstwą fabularną i świetną oprawą graficzną. Co ciekawe, za produkcję odpowiedzialne jest studio znane z serii Serious Sam.

Od razu przyznam się bez bicia, że na odświeżonego Isaaca czekałem jak siedmiolatek wyczekujący Bożego Narodzenia. Podglądałem sobie po trochu aktualizacje na blogu autora niczym dziecko otwierające kolejne okienka kalendarza adwentowego. Dla mnie premiera Rebirth to takie małe święto, bo Ofiarowanie Izaaka to jeden z najlepszych zabijaczy czasu z jakimi się spotkałem. Oczekiwania miałem więc ogromne, a hype, jaki mi się udzielał już od pojawienia się pierwszych informacji o planowanym remake’u wzrastał coraz bardziej wraz ze zbliżaniem się daty premiery. W zasadzie ciężko określić, dlaczego gra ta wciągnęła mnie aż tak mocno, bo przecież pierwszy Izaak nie był pozbawiony wad. Ba, miał ich całą masę, od denerwujących bugów po uciążliwego Flasha, ale i tak straciłem ponad sto godzin na rozgrywaniu kolejnych podejść, a nawet po uzbieraniu wszystkich osiągnięć zdarzało mi się wracać. Jak więc wypada szumnie zapowiadana wersja odświeżona na tle oryginału?