Przeglądasz: Konsole Sony

The Inpatient to nowa „wirtualna” gra od twórców Until Dawn. Osadzona w tym samym uniwersum, ale na kilka dekad przed wydarzeniami oryginału śledzi wątek pacjenta z amnezją przetrzymywanym w tajemniczym sanatorium Blackwood.

Egzemplarz gry do recenzji dostarczyło PlayStation Polska.

Bridge Constructor Portal nie jest może grą na jaką czekali fani jednej z najlepszych serii Valve, ale nie oznacza to automatycznie, że nie warto się nim zainteresować!

Gorogoa to relaksująca łamigłówka o bardzo niecodziennej formie czterech komiksowych paneli, które łącząc się ze sobą tworzą alegoryczną historię.

W kinach „Ostatni Jedi”, a na arhn.eu, tradycyjnie kolejna okazja do zerknięcia na grę z uniwersum Gwiezdnych Wojen. Czy Star Wars Racer Revenge dorównuje swojej pierwszej części? Dark Archon (to ja!) nie jest przekonany…

Star Wars: Battlefront II to fantastyczna gra online, która niestety ugina się pod ciężarem fatalnych decyzji w temacie progresji trybu sieciowego i mikrotransakcji. Druga odsłona rebootu wprowadza też tryb singlowy, który oferuje lekką zmianę tempa, ale prócz interesującej fabuły w kontekście uniwersum, nie wyróżnia się niczym na tyle, by był on wart zapamiętania. Tytuł dostępny na PC, PlayStation 4 i Xboksa One.

Materiał dla graczy pełnoletnich. South Park: The Fractured But Whole nie jest grą ani większą, ani bardziej ambitną niż „Kijek Prawdy”, ale wystarczy, że niemal pod każdym względem ewoluuje rozgrywkę pierwszej części, by być tytułem wartym polecenia wszystkim fanom serialu!

War. War never changes. Fallout obchodzi w tym roku 20 urodziny. Z tej okazji wspominamy jego pierwszą odsłonę.

Jeżeli szukaliście argumentu, by zdecydować się, czy też nie na zakup Tower Of Time to ten materiał powinien rozwiać Wasze wątpliwości. Przy okazji zyskując okazję na wygranie klucza do tej wielogodzinnej przygody.

„Trylogia” remasterów PSP została właśnie domknięta. Po Parappie i LocoRoco przyszedł czas na Patapony… i niestety, kompletnie zignorowano krytykę graczy. Choć Remaster pozostaje fantastyczną grą, karygodnym jest jak głusi pozostają developerzy na prośby o załatanie podstawowych problemów reedycji.

To Payne! Perypetie gliny, który na własną rękę zniszczyć chce gangsterski światek były w 2001 roku na ustach wszystkich graczy. Nietuzinkowy sposób opowiadania historii mieszał się z klasyczną strzelanką i stylistyką neo-noir. Efektem jest sztandardowy przykład „drugiej fali” gier akcji. Pierwszej generacji strzelanek próbujących wyjść poza standardowe ramy bezrozumnej jatki. Tak, w taki sposób kategoryzuję klasyczne strzelanki. Nie podoba się? Przykro mi, lepszego systemu nie mam. Ale miło mi, że czytasz opisy.