Przeglądasz: Konsole Microsoftu

Recenzja kolejnej, bo piątej już, wbrew tytułowi, opowieści o Asasynach i Templariuszach. Ichabod nie tylko ocenia grę, ale idzie o krok dalej polemizując z decyzjami podjętymi przez developerów. O tym co zadziałało, a co można było zrobić lepiej dowiedziecie się z poniższego materiału wideo!

Fryderyk Franciszek Chopin zmarł 17 października 1849 r. w Paryżu. Był wielkim polskim kompozytorem i pianistą. Przynajmniej ten drugi fakt jest znany każdemu, kto chodził do szkoły podstawowej. No dobra, ale co to ma wspólnego z głównym obiektem zainteresowania naszego portalu, czyli grami? Bardzo dużo. Japońskie przedsiębiorstwo Namco Bandai w roku 2007 wydało na świat grę „Eternal Sonata”, której głównym bohaterem jest właśnie Fryderyk Chopin.

Wszyscy uwielbiamy ninja. To jeden z tych elementów popkultury, obok piratów, zombie i kosmitów, który idzie w parze z niemal wszystkim. Tym bardziej dziwi, że mamy tak mało poważnych, pełnoprawnych gier traktujących o ścieżkach tych tajemniczych japońskich wojowników. Co prawda są Ninja Gaiden czy Tenchu, ale nie pojawiły się one na komputerach. Do tej pory dla pecetowców jedynym lekarstwem na ten niedobór były przyjemne zręcznościówki pokroju I-Ninja, Mini Ninjas oraz Ninja Blade. Zmieniło się to wraz z Mark of the Ninja, kolejnym dziełem niezależnego studia Klei Entertainment, odpowiedzialnego za serię Shank. Podobieństwa widoczne są już na pierwszy rzut oka. Styl graficzny, płynne animacje, różnorodny arsenał, charyzmatyczny główny bohater. Owszem, to platformówka. Tak, grafika jest rysunkowa. Nie zmienia to faktu, że jest to produkcja dorosła, rozbudowana, z należycie skonstruowaną mechaniką rozgrywki i niebanalną fabułą. Można określić ją jako połączenie niedawno wydanej freeware’owej skradanki Stealth Bastard, 8-bitowego klasyku Saboteur i Dark Souls (w kwestii niektórych rozwiązań fabularnych).

Recenzja gry, w której zakochałem się niemal od pierwszego wejrzenia. Nie jest może idealna, ale po raz pierwszy od długiego czasu zasiadłem przy fpsie nie z obowiązku, a zwyczajnie dlatego, że miałem na to ochotę. Dajcie jej szansę, moim zdaniem warto, o czym posłuchacie zresztą w poniższej recenzji.

Czy zwieńczenie trylogii było według mnie dobre? Albo przyzwoite? Tak, ale zarazem nie. Dlaczego? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie w niniejszej recenzji „Assassin’s Creed III”. Zapraszam do lektury.

Już trzeci rok z rzędu Harmonix prosi nas do tańca. W Dance Central 3 znów będziemy tańczyć, baunsować, bujać się, kiwać i bregdenzować w takt największych hitów lat 70., 80., 90., 00., a także tych współczesnych.

Popularna seria gier muzycznych powraca w odświeżonej formie. Tym razem bez instrumentów i wyłącznie solowo. Czy z nową warstwą farby znajdzie uznanie fanów przyzwyczajonych do klasycznego sposobu zabawy?

Recenzja polskiego tytułu Anomaly: Warzone Earth, odwróconego Tower Defense w którym to my jesteśmy najeźdźcami starającymi się przedrzeć przez ulice zabudowane wrogimi wieżami obronnymi.

Recenzja najnowszego tytułu ze stajni Grasshopper Manufacture. Pomysł masakry różową piłą łańcuchową to albo przepis na sukces, albo jednokierunkowa droga w odmęty szaleństwa. O tej wybuchowej mieszance różu i czerwieni opowie wam Grem.

Pradziadek wszystkich kolekcjonerskich gier karcianych powraca. W MTG:DotP2013 po raz n-ty zmierzymy się z pozostałymi Planeswalkerami, ale tym razem torujemy sobie drogę, by zmierzyć się z legendarnym Nicolem Bolasem.