Przeglądasz: Działy

Myślę, że nieuczciwym byłoby nazywać moją mizerną oceną nowego Call of Duty pełnoprawną recenzją… Co nie znaczy, że nie mam na jego temat dość jednoznacznej opinii!

Valhalla Hills to nowy RTS twórców Settlersów i Cultures. Jako zapomniani wikingowie wspinamy się po wzgórzach Walhalli, by udowodnić Odynowi, że jesteśmy godni zasiadać przy obfitym stole Asgardu.

Lew Leon, jak przystało na Króla Dżungli postanowił podbić w 1998 roku również gatunek gier logicznych. O tym czy mu się to udało możecie się przekonać z powyższego materiału!

W listopadzie Loot Crate spóźnia się trochę z Halloweenowym kiczem, ale nadrabia szeregiem trafionych gadżetów z gier wideo. Całkiem nieźle!

Jakże przyjemnie snuć fantazje o przyszłości pełnej sukcesów, bogactwa czy przygód. Gdyby tylko spróbować coś w tym kierunku zrobić… Gdyby tylko realizacja przychodziła równie łatwo, jak marzenia. Czy pamiętacie może wszystkie sytuacje, w których zdarzyło wam się odłożyć coś na później? Założę się, że podobnie jak w moim przypadku – było ich wiele. Ach, lenistwo! Słodyczy błogiego nieróbstwa, jakże jesteś zgubna!

Niedawno ze skrzyneczki ( 😉 ) wypadł nam QuackShot. Wielu z was chciało zobaczyć tę grę w akcji, więc spełniamy tę prośbę! Ta prosta platformówka trzyma poziom innych gier Disneya z tamtych czasów oferując śliczną oprawę graficzną i solidną rozgrywkę.

Edytor tekstówek – zapomniana aplikacja z 1998 roku, która umilała mi nudne wieczory w czasach przed internetem. Dołączona do Gamblera, gdzie pojawił się potem również zestaw scenariuszy przygotowanych przez czytelników magazynu.

Popularyzacja gatunku hack and slash rozpoczęła się na dobre wraz z premierą drugiej części Diablo. Mroczny świat fantasy zamieszkiwany przez tabuny wrogów ochoczo wstępujących pod miecz prowadzonego bohatera, był dobrym powodem do zarywania nocek. Oczekiwanie na sowite wynagrodzenie pod postacią legendarnej zbroi czy nowego narzędzia destrukcji spędzało sen z powiek graczy z całego świata. W produkcji Blizzarda rozgrywka sprowadzała się do jednej podstawowej idei – masakrowania setek przeciwników po to, by móc ograbić ich zwłoki ze złota, mikstur i przedmiotów, przy okazji wbijając kolejny poziom postaci. Zdobywane przy awansie punkty pozwalały rozwijać statystyki bądź zdolności herosa, by z jeszcze większą efektywnością powtarzać cały wcześniej przedstawiony schemat. Dzięki
szczątkowej ilości fabuły gracze mogli koncentrować się na ciągłej walce i udoskonalaniu swojego alter ego, a losowo generowane etapy rodem z roguelików przedłużały przyjemność czerpaną z przemierzania zdominowanej przez zło krainy.

Wojna i gry Bethesdy najwyraźniej nigdy się nie zmieniają. Fallout 4 to solidna przygoda dla fanów trójki, ale mimo szeregu usprawnień względem poprzednika, widać w nim również coraz wyraźniejsze odejście od RPG-owych korzeni serii.

Na Vitę trafiła właśnie nowa Persona, choć nie do końca taką jaką by sobie wymarzyli gracze. Mimo to, Dancing All Night, jest tytułem solidnym i jeśli lubicie miks powieści wizualnej i gry rytmicznej (to ci mieszanka!) to będzie to coś dla was!